Rugpijn

Tot 76% van de bevolking ervaart gedurende het jaar rugpijn; in 7% van de gevallen klagen patiënten over acute rugpijn. De reumatologen van het ziekenhuis bepalen de oorzaak van rugpijn met behulp van de nieuwste instrumentele en laboratoriumonderzoeksmethoden. Om de pijn te verlichten en patiënten verder te behandelen, schrijven artsen moderne medicijnen voor die zeer effectief zijn en minimale bijwerkingen hebben. Revalidatiespecialisten gebruiken innovatieve restauratieve therapiemethoden om het herstelproces van patiënten met rugpijn te versnellen.

Welke soorten rugpijn zijn er? Er zijn 4 soorten rugpijn: lokaal (lokaal), projectie, radiculair (radiculair) en pijn die optreedt als gevolg van spierspasmen. De meest voorkomende vormen van rugpijn worden gecombineerd. Lumboischialgie wordt gekenmerkt door 3 vormen van pijn: spiertonisch in de vorm van syndromen van de piriformis-, gastrocnemius- en bilspieren, neurovasculair en neurodystrofisch.

Er zijn primaire en secundaire rugpijn. Het primaire pijnsyndroom ontstaat meestal tussen de leeftijd van 20 en 50 jaar. Het is gebaseerd op de volgende mechanische factoren:

• Spondylose en tussenwervelosteochondrose;
• Disfunctie van het spier-ligamenteuze apparaat van de rug;
• Hernia van de tussenwervelschijf.

Psychogene rugpijn in zijn pure vorm is zeldzaam. Het is moeilijk om een diagnose te stellen, omdat de patiënt die aan een psychische stoornis lijdt, vaak comorbide aandoeningen van het bewegingsapparaat en andere neurologische aandoeningen heeft die pijn kunnen veroorzaken. Bij patiënten jonger dan twintig jaar en ouder dan vijftig jaar overheerst het secundaire pijnsyndroom.

Artsen beschouwen pijn die minder dan zes weken aanhoudt als acuut, pijn die zes tot twaalf weken aanhoudt als subacuut en pijn die langer dan twaalf weken aanhoudt als chronisch. Spierpijn in de rug treedt op bij myositis, osteochondrose en na verwondingen. Patiënten met acute, subacute en chronische rugpijn verschillen in hun prognose voor herstel en terugkeer naar werk. Reumatologen gebruiken verschillende benaderingen om de oorzaak van verschillende pijnen te diagnosticeren en te behandelen.

Oorzaken van rugpijn

Een van de meest voorkomende oorzaken van rugpijn zijn traumatische laesies van de wervelkolom, die optreden als gevolg van overmatige stress tijdens stereotiepe fysieke activiteit en sport. Dergelijke verwondingen hebben de volgende gevolgen:

• Wervelfractuur;
• Vervorming of breuk van tussenwervelschijven;
• Ontsteking en uitrekking van het gewrichtskapsel;
• Breuk van de ligamenten van de wervelkolom.

Microtrauma kan optreden als gevolg van een mislukte plotselinge beweging tijdens constante fysieke activiteit.

De volgende oorzaken van rugpijn worden ook geïdentificeerd:

• Kromming van de wervelkolom;
• Neuralgie;
• Osteochondrose;
• Compressie van zenuwuiteinden;
• Artritis en ontstekingsziekten;
• Oncologische wervelkolomtumoren;
• Schade aan de fascia;
• Spierspasmen.

De oorzaken van chronische rugpijn kunnen ziekten van inwendige organen (hart, longen, nieren), brandwonden, kankerpathologie, een sedentaire levensstijl en emotionele overbelasting zijn. Ernstige rugpijn kan worden veroorzaakt door ongecontroleerd gebruik van bepaalde medicijnen. Als rugpijn uitstraalt naar het been, moet u denken aan sacrale radiculitis. Rugpijn in het lumbale gebied is kenmerkend voor ziekten van de darmen, nieren, prostaatklier bij mannen en ziekten van het voortplantingssysteem bij vrouwen. Pijn in de wervelkolom in het midden van de rug kan een uiting zijn van een hartinfarct. Pijn onder de ribben vanaf de rug treedt op bij intercostale neuralgie.

Recentelijk wordt in klinische richtlijnen die het probleem van rugpijn aanpakken vaak de term ‘niet-specifieke rugpijn’ aangetroffen. Het duidt op pijn geassocieerd met aandoeningen van het bewegingsapparaat zonder tekenen van schade aan de cervicale, thoracale, lumbale en sacrale wortels, of specifieke verwondingen aan de wervelkolom.

Het vaststellen van de oorzaak van rugpijn

Het ziekenhuis beschikt over unieke diagnostische mogelijkheden waarmee u snel de oorzaak van rugpijn kunt vaststellen. Artsen leggen een verband tussen de klinische manifestaties van de ziekte en gegevens uit aanvullende onderzoeksmethoden. Het onderzoeksprogramma voor een patiënt met rugpijn omvat de volgende diagnostische maatregelen:

• Röntgenonderzoek van de wervelkolom;
• Computertomografie;
• Magnetische resonantie beeldvorming.

Röntgenonderzoek heeft een belangrijke diagnostische waarde voor rugpijn. Standaard diagnostische methoden omvatten radiografie in anteroposterieure en laterale projecties, functionele spondylogrammen in de positie van maximale flexie en extensie. Computertomografie en magnetische resonantiebeeldvorming maken het mogelijk om de lokalisatie van het pathologische proces te verduidelijken.

Patiënten met rugpijn krijgen de volgende soorten instrumentele onderzoeken voorgeschreven:

• Elektrocardiografie (voor hartstoornissen);
• Magnetische resonantie of computertomografie met contrast;
• Optische topografie van het skelet en stabilisatiediagnostiek;
• Echografisch onderzoek van gewrichten en wervelkolom;
• Densitometrie (bepaling van de botweefseldichtheid);
• Elektroneuromyografie;
• Spiroarteriocardiorhythmografie.

Patiënten ondergaan een volledig bloedonderzoek, urineonderzoek, tests op C-reactief proteïne en reumatoïde factor. Differentiële diagnose voor acute rugpijn wordt uitgevoerd tussen de volgende ziekten:

• Potentieel gevaarlijke ziekten van wervel- en niet-werveloorsprong (compressie van de cauda equina, traumatische, tumor-, inflammatoire en infectieuze laesies van de wervelkolom, osteoporose en ziekten van inwendige organen);
• Compressieradiculopathie;
• Goedaardige rugpijn van het bewegingsapparaat.

Pas nadat de exacte oorzaak van de rugpijn is vastgesteld, stellen artsen een behandelplan voor de patiënt op.

Behandeling voor rugpijn

Het pijnsyndroom is gebaseerd op twee hoofdmechanismen die de behandeling van een patiënt met rugpijn bepalen: schade aan de wervelkolom en spasmen of verstuiking van spieren en ligamenten. Vanaf de eerste dag van de behandeling krijgen patiënten niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) voorgeschreven. Hun ontstekingsremmende effect is te danken aan de remming van cyclo-oxygenase-2. NSAID's remmen niet alleen het metabolisme van deze ontstekingsmediator, maar beïnvloeden ook actief de productie van prostaglandinen die verband houden met de mobilisatie van calcium in gladde spieren. Bij spierpijn in de rug krijgen patiënten spierverslappers voorgeschreven.

Als er geen effect is van analgetica en niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen of als er contra-indicaties zijn voor het gebruik ervan, worden zwakke opioïden (codeïne, tramadol) gebruikt om ernstige rugpijn te verminderen. Sterke opioïden worden gebruikt in de vorm van transdermale therapeutische systemen met geleidelijke verlengde afgifte van het geneesmiddel.

Antidepressiva worden voorgeschreven om chronische rugpijn te behandelen. Ze verminderen de pijnintensiteit bij patiënten met chronische rugpijn. Het analgetische effect van antidepressiva is niet afhankelijk van de aan- of afwezigheid van een bijkomende depressie. Voor pijnverlichting op de korte termijn kunnen peperpleisters worden gebruikt.

Patiënten met rugpijn wordt geadviseerd bedrust te vermijden en door te gaan met de normale dagelijkse activiteiten of deze zo snel mogelijk te hervatten. Bij acute pijn in de lumbale regio is actieve lichaamsbeweging niet effectief gedurende de eerste twee weken van de ziekte.

Een van de meest effectieve moderne behandelingen voor chronische rugpijn is ‘pijnmanagement’. De methode heeft een doelgericht effect op de getroffen gebieden: pijnstillers worden met behulp van radiografie in nauwkeurig gedefinieerde gebieden geïnjecteerd. Het blokkeren van pijnimpulsen in combinatie met een reeks individuele behandelingsprocedures kan de patiënt langdurig van rugpijn verlichten.

Artsen in het ziekenhuis combineren medicamenteuze therapie voor rugpijn met de volgende soorten behandelingen:

• Fysiotherapie;
• Massage;
• Acupunctuur;
• Kinesiotherapie.

Wanneer acute rugpijn optreedt, kan de arts de patiënt aanbevelen spierkorsetten te dragen. Hun effectiviteit bij het chronische pijnsyndroom is niet bewezen. Individueel geselecteerde fysiotherapieoefeningen starten het proces van weefselherstel en herstellen de motorische functies van de wervelkolom volledig. Therapeutische massage en myostimulatie met behulp van de nieuwste apparatuur waarmee de revalidatiekliniek is uitgerust, kunnen de patiënt snel van rugpijn verlichten. Deze methoden zijn noodzakelijk voor het volledige herstel van de patiënt.

Een van de populaire niet-medicamenteuze methoden voor het verlichten van gelokaliseerde rugpijn is transcutane elektrische zenuwstimulatie. Dit is een blokkade van pijn met behulp van elektrische impulsen op de plaats van lokalisatie. Een andere effectieve methode van pijnverlichting die in het ziekenhuis wordt gebruikt, is de biofeedback-methode. Het is ontstaan op het snijvlak van psychologie en fysiologie. Een speciaal apparaat leest informatie die afkomstig is van het lichaam van de patiënt. Hierna wordt er een computermodel van gevormd op het scherm. Het laat duidelijk alle processen zien die in het lichaam plaatsvinden, inclusief pijn. Als de patiënt vier weken na het begin van de acute rugpijn niet terugkeert naar het normale niveau van dagelijkse activiteit, is het noodzakelijk om hem door te verwijzen naar chiropractische therapie.

Welke arts behandelt rugpijn? Het ziekenhuis hanteert een multidisciplinaire aanpak bij de behandeling van patiënten met chronische rugpijn. Het omvat programma's voor medicamenteuze behandeling, patiënteneducatie, therapeutische oefeningen en psychotherapeutische interventies, die regelmatig worden uitgevoerd met deelname van verschillende specialisten (neuroloog, vertebroloog, reumatoloog, psychotherapeut, revalidatiespecialist, therapeut).

Cognitieve gedragspsychotherapie vermindert de intensiteit van rugpijn en verbetert de functionele status. Programma's die gedragspsychotherapie combineren met een geleidelijke toename van de fysieke activiteit zorgen ervoor dat de patiënt snel weer normaal kan werken.

Fysieke revalidatie bij rugpijn

Bij de fysieke revalidatie van patiënten met rugpijn spelen therapeutische oefeningen een grote rol. Met behulp van individueel geselecteerde oefeningen worden motorische en neurologische aandoeningen gecorrigeerd, trofisme en weefselherstel verbeterd. Revalidatiespecialisten in het ziekenhuis gebruiken ideomotorische en passieve oefeningen bij rugpijn.

Passieve oefeningen worden uitgevoerd met het maximaal mogelijke bewegingsbereik in het gewricht, in één richting, strikt in hetzelfde vlak, met dezelfde snelheid. De rehabilitator voert ze uit, beginnend met grote gewrichten, en gaat dan geleidelijk over naar kleine gewrichten. Ideomotorische oefeningen worden gebruikt om beschadigde paden voor de overdracht van zenuwimpulsen van het centrum naar de periferie te herstellen. Ze worden veel gebruikt voor het aanhoudende pijnsyndroom.

Voor patiënten met spierzwakte schrijven revalidatietherapeuten actieve isometrische spieroefeningen voor. Patiënten voeren ze uit zonder zich in te spannen en hun adem in te houden, terwijl ze de spanning behouden. Deze oefeningen verbeteren de bloedcirculatie in krampachtige spieren, voorkomen spierverspilling en herstellen de overdracht van zenuwimpulsen. Bij het vergroten van de spierkracht worden actieve dynamische oefeningen gebruikt vanuit lichtgewicht startposities. Wanneer ze worden uitgevoerd, worden de bevestigingspunten van de antagonistische spieren dichter bij elkaar gebracht en worden de bevestigingspunten van de getrainde spier zoveel mogelijk gescheiden.

In sommige gevallen wordt een operatie gebruikt om rugpijn te behandelen. Om een operatie te voorkomen kunt u, als u rugpijn heeft, het contactcentrum bellen en een afspraak maken met een neuroloog of reumatoloog. Na een volledig onderzoek en bepaling van de oorzaak van rugpijn, zal de arts een uitgebreide behandeling voorschrijven. Na het verlichten van acute pijn in de wervelkolom ondergaan patiënten een revalidatiekuur in een revalidatiekliniek, waarbij gebruik wordt gemaakt van de nieuwste apparatuur en innovatieve technieken.