Symptomen en behandelingsmethoden van osteochondrose van de lumbale wervelkolom

De meest voorkomende oorzaak van rugpijn is de ontwikkeling van een dergelijke aandoening van het bewegingsapparaat als osteochondrose. Als deze pathologie eerder vooral bij oudere mensen werd gevonden en minder vaak op middelbare leeftijd, is osteochondrose nu veel jonger geworden en wordt deze vaak gediagnosticeerd bij mensen van 20-30 jaar.

Volgens medische statistieken treft de ziekte meestal de lumbale en lumbosacrale wervelkolom.

Kenmerken van de ziekte

Osteochondrose is een pathologie van het bewegingsapparaat die het belangrijkste onderdeel ervan aantast: de wervelkolom. Het ontstaat door het feit dat dystrofische veranderingen in de tussenwervelschijven zich beginnen te ontwikkelen.

De ziekte treft niet alleen het weefsel van de tussenwervelschijven, er beginnen ook negatieve veranderingen op te treden in de omliggende weefsels, waardoor de ligamenten en spieren worden aangetast.

De reden voor de prevalentie van de lumbale vorm van osteochondrose is dat dit specifieke deel van de wervelkolom wordt blootgesteld aan de grootste fysieke belasting.

Bij deze ziekte treden karakteristieke veranderingen op in de nucleus pulposus, die deel uitmaakt van de tussenwervelschijf. Deze schijf voert afschrijvingsfuncties uit.

Als de wateruitwisseling in de tussenwervelschijven wordt verstoord, worden ze dunner, neemt hun kwetsbaarheid toe.

Mensen van oudere leeftijdsgroepen zijn het meest vatbaar voor het pathologische proces, aangezien metabolische processen in de weefsels van de tussenwervelschijven beginnen te verslechteren wanneer ze een bepaalde leeftijd bereiken.

Onder invloed van negatieve veranderingen breiden de grenzen van de nucleus pulposus zich geleidelijk uit, het heeft de neiging om de tussenwervelruimte binnen te gaan. Dit eindigt meestal met de verplaatsing van de kern naar het wervelkanaal, waardoor het samendrukken en afknijpen van zenuwvezels en bloedvaten optreedt.

Beknelde zenuwen zijn de oorzaak van pijn bij osteochondrose. Er kan ook een verslechtering van de werking van interne organen zijn.

Met het voortschrijden van de pathologie neemt de kracht van druk op de wervels toe. Het lichaam probeert het defect te compenseren en de groei van het botweefsel van de wervelkolom wordt aanzienlijk versneld. Als gevolg hiervan vormen zich pathologische gezwellen - osteofyten - op de wervels. Uiteindelijk verstoort dit de functionaliteit van de aangetaste wervelkolom verder.

Bij gevorderde vormen van osteochondrose kan de patiënt verlamming van de onderste ledematen ervaren. Door late toegang tot medische zorg kan een persoon gehandicapt raken.

Oorzaken van osteochondrose van de lumbale en lumbosacrale wervelkolom

Osteochondrose van de lumbale en lumbosacrale wervelkolom ontstaat door een onjuiste verdeling van de belasting op de wervelkolom. Als dit wordt gecombineerd met andere negatieve factoren, versnelt de progressie van osteochondrose, het kan ernstigere vormen aannemen.

Ziekte kan worden veroorzaakt door:

• regelmatig zwaar lichamelijk werk verrichten, zware voorwerpen tillen (mensen van bepaalde beroepen, evenals atleten die betrokken zijn bij gewichtheffen, lopen risico);
• onvoldoende fysieke activiteit, die de conditie van de spieren negatief beïnvloedt en leidt tot een verslechtering van de bloedcirculatie, metabolische processen en een afname van de hoeveelheid voedingsstoffen die de weefsels binnendringen;
• de patiënt lijdt aan overgewicht, wat ertoe leidt dat de wervelkolom constant aan grote spanning wordt blootgesteld;
• problemen met houding en onjuist lopen;
• de aanwezigheid van aangeboren misvormingen of andere defecten van de wervelkolom of het gehele skelet;
• platvoeten kunnen ook de ontwikkeling van osteochondrose veroorzaken, aangezien bij patiënten met een misvorming van de voet de voetboog de belasting tijdens beweging niet volledig kan absorberen, wat leidt tot verhoogde belasting van de tussenwervelschijven;
• traumatisch ruggenmergletsel;
• genetisch bepaalde aandoeningen van botweefselvorming;
• leeftijdsgerelateerde veranderingen;
• -infecties die botweefsel aantasten (tuberculose, osteomyelitis);
• ontstekingsprocessen die botten en gewrichten aantasten (inclusief reumatoïde artritis, spondylitis ankylopoetica);
• tekort aan vitamines en mineralen;
• blootstelling aan schadelijke en giftige stoffen.

De meest voorkomende oorzaak van pathologie is een zware belasting van de wervelkolom bij patiënten met een onjuiste houding.

Symptomen van de ziekte

De manifestatie en ernst van symptomen van osteochondrose zijn afhankelijk van het stadium van de ziekte.

Er zijn 4 stadia van de ziekte:

1. De eerste fase wordt gekenmerkt door het optreden van pijn in de lumbale regio (lumbago), spasmen van de omliggende spierweefsels en zwelling in het getroffen gebied. Tijdens deze periode begint een verandering en verplaatsing van de nucleus pulposus van de tussenwervelschijven, wat irritatie van de zenuwuiteinden veroorzaakt.
2. In de tweede fase begint het proces van vernietiging van de vezelringen van de tussenwervelschijven. De wervels worden onstabiel, hun beweeglijkheid neemt toe, waardoor er een constante spanning op de aangrenzende spieren ontstaat. Pijn wordt opgemerkt langs de heupzenuw. In dit stadium van de ziekte kunnen soms verstoringen in het werk van interne organen beginnen.
3. Tijdens de derde fase wordt het breken van de vezelringen en het vrijkomen van de inhoud van de nucleus pulposus waargenomen. Als gevolg hiervan worden hernia gevormd. Dit alles draagt ​​bij aan verdere vervorming van de wervelkolom (de ontwikkeling van scoliose, kyfose of lordose kan worden waargenomen). Acute pijnen worden permanent, dit komt door het radiculair syndroom, waarbij de zenuwwortels worden samengedrukt door fragmenten die uit de fibreuze ringen zijn gevallen.
4. De vierde fase wordt gekenmerkt door ernstige misvormingen van de wervelkolom, pathologische gezwellen verschijnen op de wervels. De pijn kan aanzienlijk worden verlicht, maar dit betekent niet dat de toestand van de patiënt verbetert. Integendeel, de bewegingen van een persoon worden ernstig beperkt. Gewoonlijk hebben patiënten met osteochondrose in stadium 4 een invaliditeitsregistratie nodig.

Een van de belangrijkste symptomen van de ziekte is pijn in de lumbale regio, die zich ook kan verspreiden naar het staartbeen en de onderste ledematen. Het is onderverdeeld in 3 typen:

1. Lumbago- aanvallen van acute pijn die beginnen bij het maken van plotselinge bewegingen of het tillen van zware voorwerpen.
2. Lumbodynie- ernstige, regelmatige pijn geassocieerd met schade aan het tussenwervelkraakbeen en spiervezels.
3. Lumboishalgia- gekenmerkt door een gevoel van pijn, gevoel van kou of hitte in de lumbale regio, evenals in de benen.

De psychische toestand van een persoon kan ook pijn veroorzaken.

Naast pijn wordt osteochondrose gekenmerkt door:

• gevoel van zwakte in de onderste helft van het lichaam en in de benen;
• verslechtering van de peesreflexen van de onderste ledematen;
• tintelingen, die kunnen worden gevoeld van de onderrug tot de voet;
• kromming van de wervelkolom;
• met lumbosacrale osteochondrose is er vaak een storing in de werking van de bekkenorganen (plasproblemen, fecale incontinentie, erectiestoornissen);
• huidproblemen (droogheid, schilfering, blauwachtige tint) en veranderingen in zweten kunnen ook voorkomen in de onderrug en billen.

Als u de vermelde symptomen vindt, moet u zo snel mogelijk een arts raadplegen om de behandeling onmiddellijk te starten en ernstige gevolgen te voorkomen.

Behandeling van osteochondrose van de lumbale en lumbosacrale wervelkolom

Medisch

Voor een patiënt bij wie osteochondrose is vastgesteld, kan de arts de volgende soorten therapie voorschrijven (waaronder meerdere tegelijk):

• medicamenteuze behandeling;
• fysiotherapieprocedures;
• medische massage en manuele therapie;
• het uitvoeren van een chirurgische ingreep.

Laten we elk van deze methoden eens nader bekijken.

Geneesmiddelen worden voorgeschreven om pijn te verlichten, ontstekingen te bestrijden en de regeneratie van zieke weefsels te verbeteren. De patiënt kan worden toegewezen:

• analgetica (helpen pijn te verlichten);
• spierverslappers (gebruikt om spiervezels te ontspannen en spasmen te verlichten);
• chondroprotectors (bevorderen de regeneratie van kraakbeen en botweefsel en beschermen ze tegen negatieve invloeden);
• ontstekingsremmende geneesmiddelen;
• in geval van oedeem worden diuretica (diuretica) voorgeschreven;
• geneesmiddelen die de bloedcirculatie verbeteren;
• vitamine- en mineralencomplexen.

Bij veel voorkomende vormen van osteochondrose, wanneer conventionele analgetica niet effectief zijn, kunnen blokkades worden voorgeschreven. Welke specifieke medicijnen moeten worden gebruikt, evenals het schema en de duur van de behandeling, wordt bepaald door de arts, rekening houdend met het stadium van de ziekte en de ernst van de symptomen.

Het is raadzaam om naast medicijnen fysiotherapie voor te schrijven om de effectiviteit van de behandeling te vergroten. Bij osteochondrose zijn de volgende procedures aangewezen:

• lasertherapie;
• magnetische resonantie therapie;
• fonoforese;
• schokgolftherapie.

Deze behandelingen helpen pijn te verlichten, ontstekingen te verminderen en beschadigd weefsel te herstellen. Het gebruik van een laserstraal is zeer effectief, hierdoor krijg je een stabiele remissie.

Wanneer fonoforese wordt voorgeschreven, worden aanvullende actuele geneesmiddelen gebruikt (met deze methode kan het medicijn diep onder de huid doordringen, rechtstreeks naar de laesie). Om de weefselverrijking met zuurstof te maximaliseren, kan de arts ook ozontherapie voorschrijven.

Houd er rekening mee dat fysiotherapie bij bepaalde pathologieën gecontra-indiceerd is. Het mag niet worden voorgeschreven aan patiënten met oncologische aandoeningen, thyreotoxicose, diabetes, tuberculose, infectieziekten.

Massage en manuele therapie kunnen gelijktijdig met medicatie en fysiotherapie worden voorgeschreven, wat het therapeutische effect versterkt.

Deze methoden beïnvloeden de geleiding van zenuwimpulsen en helpen de spierspanning te normaliseren.

Chirurgische ingreep is alleen geïndiceerd in de latere stadia van de ziekte, wanneer andere behandelingsmethoden nutteloos zijn. Een operatie is vereist als:

• de patiënt lijdt aan ernstige pijn die niet met medicijnen onder controle kan worden gehouden;
• hernia;
• de patiënt wordt gediagnosticeerd met compressie van het ruggenmerg (dit leidt tot verminderde gevoeligheid en motorische functies - van een gevoel van zwakte tot verlamming);
• wordt de ontwikkeling van het paardenstaartsyndroom opgemerkt.

Tegenwoordig worden moderne hightech en laagtraumatische operaties steeds vaker uitgevoerd, waardoor de revalidatieperiode aanzienlijk kan worden verkort. Als er geen complicaties zijn, kan de patiënt binnen enkele maanden na de operatie normaal bewegen.

Folkmedicijnen

Traditionele geneeswijzen helpen pijn te verlichten, ontstekingen te verminderen en de mobiliteit te verbeteren. Hier zijn verschillende manieren om osteochondrose te behandelen met folkremedies.

1. Je moet rauwe aardappelen nemen, ze raspen en mengen met natuurlijke honing. Het resulterende mengsel moet op uw rug worden gelegd en gedurende minimaal 2 uur met een verband worden vastgemaakt. Het helpt ook om warme gekookte aardappelen op het getroffen gebied aan te brengen.
2. Rasp de knoflook en meng in gelijke delen met gember. Voeg dan wat olijfolie toe. Het resulterende medicijn moet 's nachts in de rug worden ingewreven om de bloedcirculatie te verbeteren en spierspanning te verminderen.
3. Meng een lepel menthololie met een lepel sparrenolie. Het mengsel moet in de rug worden ingewreven.
4. Neem gehakte dennen- of sparrennaalden in een hoeveelheid van ½ eetlepel per 200 ml (1 glas) kokend water en laat dit 30 minuten trekken. Drink 2 keer per dag ½ glas.
5. Meng een eetlepel rode bosbessen en muntkruiden, kook met kokend water (1 glas), laat het brouwen en zeef. Drink de bouillon geleidelijk gedurende de dag.

Het is belangrijk om te begrijpen dat behandeling met folkremedies een bezoek aan een arts niet kan vervangen. Volksmethoden verlichten tijdelijk de symptomen, maar elimineren de ziekte niet volledig.

Bovendien zijn ze mogelijk niet geschikt voor elke patiënt, daarom wordt het sterk aanbevolen om een ​​specialist te raadplegen voordat u ze gebruikt.

Fysiotherapie-oefeningen

Fysiotherapie-oefeningen zijn gericht op het versterken van de spieren van de onderrug, billen en dijen, wat helpt om pijn te verlichten, de mate van beknelling van zenuwen en bloedvaten te verminderen en de flexibiliteit te herstellen.

Om de oefeningen zo effectief mogelijk te laten zijn en geen schade toe te brengen, moeten bepaalde richtlijnen worden gevolgd:

• oefeningen moeten worden uitgevoerd in kleding van natuurlijke stof die de beweging niet beperkt;
• de lumbale regio tijdens lichamelijke opvoeding mag niet onderkoeld zijn;
• als u een liggende positie moet innemen om de oefening uit te voeren, is het beter om een ​​ronde roller onder het onderbeen te plaatsen;
• u mag niet eerder beginnen met trainen dan een uur na het eten;
• om een ​​duurzaam positief effect te verkrijgen, is het noodzakelijk om regelmatig fysiotherapieoefeningen te doen;
• oefeningen moeten soepel en langzaam worden uitgevoerd, waarbij de nadruk ligt op spierarbeid;
• u moet uw ademhaling in de gaten houden, deze moet gelijkmatig en diep zijn;
• het is handig om een ​​dagboek bij te houden met daarin de veranderingen sinds de dag dat u met de oefeningen begint.

Welke oefeningen moeten worden uitgevoerd, hangt af van de ernst van de symptomen van osteochondrose.

Bij acute lumbale osteochondrose mag de wervelkolom niet worden belast, moet u zich houden aan bedrust (bij voorkeur met een orthopedisch matras) en kunt u lichamelijke opvoeding doen terwijl u op uw rug ligt, waarbij u elke beweging 8-10 keer herhaalt. Hier zijn enkele suggesties:

1. Ga op je rug liggen, leg een roller onder je schenen en buig je knieën. De patiënt dient zijn armen tot een vuist te buigen en te buigen, en ook de benen bij de enkel te buigen. Deze bewegingen worden afwisselend gedaan met elke arm en elk been.
2. U moet uw benen afwisselend buigen en weer losmaken, waarbij u alleen uw knieën beweegt. Tegelijkertijd mag de rug niet bewegen.
3. Draai elke voet om de beurt.
4. Strek de armen en benen, begin dan tegelijkertijd te buigen en de ellebogen van beide armen te strekken. Tijdens flexie moet u inademen en tijdens extensie uitademen. Houd je handen met de handpalmen omhoog.

Aanbevolen oefeningen voor subacute lumbale osteochondrose:

1. Leg uw voeten op de matras met uw knieën gebogen in rugligging. Til tijdens het inademen het heiligbeen voorzichtig op, terwijl het onderste deel van de thoracale wervelkolom op de matras moet rusten. Laat na 1-2 seconden de onderste helft van de rug voorzichtig zakken.
2. Als u op een matras ligt terwijl u inademt, moet u uw hoofd heffen en uw buikspieren aanspannen. Keer bij het uitademen terug naar de startpositie.
3. Trek in rugligging de hiel in een glijdende beweging naar de billen, zonder deze van de matras te tillen. Strek na een paar seconden uw been. De bewegingen moeten voor elk been afzonderlijk en voor beide benen tegelijkertijd worden herhaald.
4. Ga vanuit een positie op handen en voeten zitten met je billen op je hielen en maak glijdende bewegingen met je handen op de matras. Neem dan de uitgangspositie.
5. Ga op handen en voeten zitten, ontspan je nek. Span je kin tegen je borst, buig je rug in de onderrug als een kat, fixeer deze positie een paar seconden. Het is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat het hoofd niet omhoog komt en dat de rug zijn geaccepteerde positie behoudt.

Patiënten die remissie hebben bereikt, kunnen elk van de bovenstaande oefeningen doen.

Fysiotherapie-oefeningen moeten, indien mogelijk, 3-4 keer per dag worden gedaan voor elke vorm van lumbale osteochondrose, maar voordat u ermee begint, moet u zeker een arts raadplegen.

Preventieve maatregelen

Osteochondrose is, net als de meeste andere aandoeningen, veel gemakkelijker te voorkomen dan later proberen de gevolgen ervan weg te nemen. Om de kans op het ontwikkelen van de ziekte te minimaliseren, wordt aanbevolen:

• om ervoor te zorgen dat het dieet gezond en evenwichtig is;
• een actief leven leiden, zoveel mogelijk bewegen;
• de wervelkolom niet te zwaar belasten;
• doe oefeningen om uw rugspieren te versterken.

Het is ook noodzakelijk om snel ziekten en verwondingen te behandelen die kunnen leiden tot de ontwikkeling van osteochondrose. Als er zelfs kleine symptomen optreden die kunnen duiden op problemen met de wervelkolom, moet u het bezoek aan de dokter niet uitstellen.

Conclusie

Osteochondrose van de lumbale wervelkolom is een ziekte die zo serieus mogelijk moet worden genomen om ernstige gevolgen te voorkomen. Als u zich aan een gezonde levensstijl houdt en de aanbevolen preventieve maatregelen volgt, is de kans op het ontwikkelen van pathologie minimaal.

Als symptomen van de ziekte optreden, moet u zo snel mogelijk een arts raadplegen. Tijdige medische hulp is de sleutel tot stabiele remissie, waardoor u het pathologische proces kunt stoppen, het vermogen van de patiënt om te werken kunt behouden en, tot op zekere hoogte, de vorige toestand van het bewegingsapparaat kunt herstellen.